Przegląd błędów medycznych Poprzednie wpisy traktowały o błędach medycznych z perspektywy teoretycznej, choć nawiązywały do praktyk sądowych. Niniejszy wpis stanowi przegląd kilku interesujących przypadków, które oddają praktykę sądów polskich oraz ukazują na czym faktycznie polega błąd medyczny i jakie grożą za to wyroki sądów w sprawach cywilnych, w których sądy uznały, że lekarz popełnił błąd kolejnych wpisach pojawią się kolejne przeglądy, w tym wyroków, w których sądy uznały, że do popełnienia błędu medycznego nie doszło oraz przeglądy wyroków Wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 30 czerwca 2021 roku – I C 442/19I. Błąd decyzyjny i diagnostycznyII. Objawy pacjentaPacjent zgłosił się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z uwagi na intensywny ból pleców. Lekarz neurolog stwierdziła „bóle w okolicy lędźwiowo-krzyżowej bez promieniowania do kk – dolegliwości od 3 tygodni, przedmiotowo – spłycenie fizjologicznej lordozy lędźwiowej, niewielkie ograniczenie ruchów w kręgosłupie lędźwiowo-krzyżowym, objaw L.’a obustronnie ujemny i nadmierną potliwość”.III. Działanie lekarzaPacjentowi został podany lek przeciwbólowy i otrzymał skierowanie do szpitala z zaleceniem podjęcia dalszej diagnostyki, w tym RTG nie został przyjęty do oddziału powrocie do domu pacjent nad ranem następnego dnia stracił przytomność. Doszło do zatrzymania krążenia. Wezwany zespół ratownictwa przetransportował go do szpitala. Chory został przyjęty na oddział kardiologiczny z rozpoznaniem „stan po nagłym zatrzymaniu krążenia i skutecznej resuscytacji w warunkach pozaszpitalnych, tętniak aorty brzusznej pęknięty, nadciśnienie tętnicze i nikotynizm w wywiadzie, otyłość, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa. W chwili przyjęcia stan pacjenta określono jako: nieprzytomny, oddech zastępczy z respiratora, rytm serca własny, zatokowy 112/min, rozległe zmiany niedokrwienne w ekg, skóra blada i śluzówki blade, bez tętna na dużych tętnicach, tony serca bardzo ciche (prawie niesłyszalne), ciśnienie tętnicze nieoznaczalne, źrenice szerokie, bez reakcji na światło, brak odruchów neurologicznych (…). Wykonano koronarografię, która wykazała w aorcie zstępującej tętniaka”.Tego samego dnia pacjent Opinia biegłychW ocenie biegłych specjalistów należało zachować wobec pacjenta większy krytycyzm diagnostyczny i ostrożność decyzyjną. Gdyby pacjent został pozostawiony w szpitalu i gdyby został poddany prawidłowej diagnostyce, najpewniej udałoby się wykazać obecność tętniakowato poszerzonej aorty brzusznej z cechami pęknięcia i można by podjąć dalsze działania zmierzające do leczenia operacyjnego. W ocenie biegłych pacjent miał szanse wyżej wskazane okoliczności sprawiły, że zwolnienie chorego do domu było decyzją nieprawidłową, zdecydowanie przedwczesną i wyczerpującą znamiona błędu Dlaczego sąd uznał, że lekarz popełnił błąd medyczny?W przedmiotowej sprawie uznano, że lekarz neurolog nie udzieliła w sposób właściwy pomocy medycznej pacjentowi. Stwierdzono, że dopuściła się błędu medycznego o charakterze decyzyjnym i diagnostycznym w ten sposób, że dokonała błędnej oceny jego stanu zdrowia mając na uwadze nieskuteczność dotychczasowego leczenia farmakologicznego (przeciwbólowego) i nieustępowanie dolegliwości bólowych będących w relatywnie krótkim czasie przyczyną kilkakrotnych wizyt w poradni, wezwań pogotowia, pobytu w szpitalu, trudności w poruszaniu się oraz braku patologicznych objawów neurologicznych. Lekarz neurolog nie zleciła przeprowadzenia obserwacji pacjenta i wdrożenia diagnostyki różnicowej, a w szczególności konsultacji internistycznej, panelu podstawowych badań laboratoryjnych, EKG i badania obrazowego – ultrasonograficznego jamy brzusznej i RTG dolnego odcinka kręgosłupa, a następnie podjęła nieprawidłową, przedwczesną decyzję o odesłaniu pacjenta do Orzeczenie sądu Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził na rzecz powódki (żony zmarłego) kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. Sąd ustalił, że powódką łączyła z mężem głęboka więź emocjonalna wynikająca z codziennej obecności, pomocy i wsparcia trwającego ponad 42 lata, bowiem tyle trwało ich małżeństwo. Na skutek jego śmierci powódka popadła w stan depresyjny, a także wyraźnie podupadła na zdrowiu. W ocenie Sądu jest to kwota odpowiednia za krzywdę doznaną przez powódkę za śmierć męża. Sąd stwierdził, że kwota ta niewątpliwie przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość i może pomóc w przystosowaniu się powódki do nowych Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził na rzecz powódki kwotę zł odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej. Sąd uznał, że udział zmarłego w utrzymaniu powódki należy uznać za znaczny. Po jego śmierci powódka nie była w stanie prowadzić i utrzymać gospodarstwa w dotychczasowej formie, co skutkowało zrezygnowaniem z inwentarza żywego i pomocą syna w pracach rolnych. Śmierć męża pozbawiła również powódkę bezpieczeństwa finansowego, spowodowała niejednokrotnie konieczność zapożyczania się na bieżące wydatki u innych osób. Przede wszystkim jednak kluczowe znaczenie miał fakt, że powódka została pozbawiona pomocy w codziennych Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 17 listopada 2020 roku – I C 743/19I. Błąd terapeutycznyII. Stan faktycznyPowódka była pielęgniarką. Podczas pracy uległa wypadkowi – na skutek upadku doznała urazu stawu kolanowego objawami był ból i obrzęk kolana pacjentki oraz uczucie blokady w stawie. Powódka zgłosiła się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego, gdzie wykonano zdjęcie RTG kolana. Powódkę wypisano do domu z zaleceniami oszczędzania i odciążania kończyny, przepisano leki przeciwbólowe oraz zalecono kontrolę w poradni ponad dwóch miesiącach przeprowadzono badanie kolana powódki, na podstawie którego rozpoznano u niej między innymi uszkodzenie rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej. Wobec braku poprawy po leczeniu zachowawczym, poszerzono diagnostykę obrazową o badanie stawu kolanowego techniką rezonansu etapem diagnostycznym był zabieg zabiegu nastąpił dalszy brak powrotu oczekiwanej pełnej sprawności kolana spowodował konieczność kolejnych rehabilitacji, zasięgania konsultacji specjalistycznych i rozstrój zdrowia psychicznego. Stan zdrowia pacjentki wywołany zabiegiem spowodował przewlekłe dolegliwości bólowe oraz brak poprawy w zakresie funkcji narządu na skutek wyżej opisanych okoliczności została uznana za niezdolną do wykonywania pracy na obecnym stanowisku i otrzymywała Opinia biegłychW ocenie biegłych specjalistów właśnie na tym etapie doszło do nieprawidłowości w aspekcie terapeutycznym w postaci zaniechania działań naprawczych wobec występującego uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej, które było potwierdzone radiologicznie i klinicznie. Dalsze leczenie powódki po zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego nie przyniosło istotnej poprawy, gdyż nie została usunięta przyczyna odpowiedzialna za niesprawność narządu ruchu. Powódka powinna być poddana zabiegowi artroskopowemu z rekonstrukcją więzadła krzyżowego przedniego i usunięciu części uszkodzonej łąkotki przyśrodkowej. Następnie powinna być prowadzona rehabilitacja w warunkach ambulatoryjnych. Prawidłowo przeprowadzenie procedury zwiększałoby szansę na pomyślny przebieg kliniczny i pozytywny efekt leczenia w postaci zmniejszenia dolegliwości bólowych kolana i poprawy jego funkcji. Nieprawidłowe leczenie powódki spowodowało większy stopień nasilenia dolegliwości bólowych w zakresie prawego kolana oraz utrzymywanie się objawu w postaci blokowania i Na czym polegał błąd medyczny?Sąd doszedł do przekonania, że w przedmiotowej sprawie doszło do popełnienia błędu medycznego, polegającego na zaniechaniu działań naprawczych wobec występującego uszkodzenia łąkotki Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Olsztynie zasądził na rzecz powódki kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie Sądu kwota zł jawiła się jako odpowiednia do skali krzywdy jakiej powódka doznała z tytułu zawinionego zaniechania Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę zł tytułem zwrotu poniesionych przez powódkę wydatków związanych z leczeniem oraz kwotę zł tytułem zaległej zasądził również na rzecz powódki kwotę 818,50 zł miesięcznie tytułem renty z powodu częściowej niezdolności do pracy oraz kwotę 350,00 zł tytułem renty z powodu zwiększonych potrzeb. Łącznie zatem tytułem renty (wyrównawczej i z tytułu zwiększonych potrzeb) Sąd zasądził na rzecz powódki kwotę zł Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 stycznia 2018 roku – I ACa 589/17I. Błąd diagnostycznyII. Objawy pacjentaW sprawie będącej przedmiotem oceny Sądu Apelacyjnego w Katowicach pacjent odczuwał silne dolegliwości bólowe w okolicy brzucha i zorientował się, że ból pochodzi z okolic jądra, a moszna jest powiększona i pacjenta skorzystała z prywatnej wizyty lekarskiej. Lekarz podczas wizyty domowej zdiagnozował zapalenie jądra i zlecił leczenie farmakologiczne oraz konsultację bólowe nie ustępowały. Następnie w szpitalu rozpoznano u chorego skręt jądra. Powód na skutek operacji został poddany koniecznej amputacji prawego jądra. Na miejsce amputowanego narządu, w drodze ponownej operacji chirurgicznej wszczepiono protezę jądra. Ze stopnia skręcenia jądra wynikało, że doszło do jego całkowitego skręcenia w dniu wizyty wyżej wskazanego Opinia biegłychBiegli uznali, że w razie niezwłocznej konsultacji urologicznej istniała szansa na uratowanie jądra powoda. Kilkudniowe opóźnienie wynikające ze stosowania zaleconego przez pozwanego leczenia farmakologicznego skutkowało zbędnym cierpieniem powoda, a ostatecznie amputacją Na czym polegał błąd medyczny?W przedmiotowej sprawie uznano, że lekarz dopuścił się błędu w sztuce medycznej polegającego na przyjęciu zlecenia w zakresie domowej opieki lekarskiej i błędnej diagnozie mimo, że konieczne było niezwłoczne poinformowanie o konieczności pilnej konsultacji urologicznej ze względu na uskarżanie się chorego na silne bóle Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Katowicach rozpoznający sprawę w pierwszej instancji oddalił żądania strony powodowej w całości. W ocenie rzeczonego Sądu powód nie wykazał istnienia przesłanek odpowiedzialności skutek wniesienia przez powoda środka odwoławczego Sąd Apelacyjny w Katowicach zasądził na rzecz powoda kwotę zł tytułem zadośćuczynienia za doznane zasądzając rzeczoną kwotę wziął pod uwagę przede wszystkim cierpienia w postaci bólu, którego powód doznał na skutek wyżej opisanego zdarzenia. Nadto powód odczuwał dyskomfort psychiczny związany z naruszeniem jego integralności ciała i lęk wynikający z obawy, że przypadkowo może utracić drugie Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2006 roku – IV CSK 80/05I. Błąd diagnostyczny i terapeutycznyII. Objawy pacjenta – pacjent małoletniNa gruncie tego stanu faktycznego małoletnia powódka została przyjęta do szpitala. Po przeprowadzeniu wstępnych badań stwierdzono u powódki bardzo podwyższone OB, leukocytozę, wybitnie podwyższone białko relatywne, podwyższoną zawartość leukocytów i erytrocytów w moczu. Zaobserwowano również bolesność okolicy lewej nerki przy wstrząsaniu oraz nieprawidłowy obraz nerki w badaniach USG i opisie badania USG stwierdzono „w nerce lewej w części środkowej od przodu widoczny obszar o wymiarach 36 x 32 x 34 mm uwypuklający się w obręb zatoki o echogenności miąższu bez wyraźnej otoczki”, natomiast w badaniu urograficznym stwierdzono „w lewej nerce widoczne wydłużenie szyjki kielichów górnego i środkowego oraz modelacje kielichów drugorzędnych na opisanej w USG zmianie”Następnie powódka została przekazana do oddziału onkologicznego celem podjęcia dalszej diagnostyki i leczenia. U powódki wykonano ponownie badania biochemiczne i obrazowe, na podstawie których zdiagnozowano guz Wilmsa nerki lewej. W następstwie takiego rozpoznania wdrożono procedurę leczenia według programu Polskiej Grupy ds. Leczenia Guzów Litych u wstępnej chemioterapii, powódce usunięto w całości lewą nerkę wraz z moczowodem i węzłami chłonnymi. Badanie histopatologiczne materiału tkankowego nerki wykazało obecność przewlekłego zapalenia śródmiąższowego nerki z polami ksantomatycznymi. Powtórne badanie histopatologiczne potwierdziło wynik pierwszego badania. W okolicy zmiany nie znaleziono ani pól martwicy, ani resztek struktur guza Wilmsa, co pozwalałoby na ustalenie po wstępnej chemioterapii rozpoznania „nephoblastoma”, chociaż nie ma możliwości pewnego wykluczenia całkowicie znikłego ogniska nefroblastomatycznego jako podłoża odczynu Opinia biegłych – wzór prawidłowego postępowaniaBiegli występujący w sprawie stwierdzili, że „obraz kliniczny choroby powódki nie był jasny, budził liczne wątpliwości, które uzasadniały przeprowadzenie dalszych badań diagnostycznych, zwłaszcza biopsji. Lekarze zbyt pochopnie ocenili wyniki badań przeprowadzonych wcześniej, nie przestudiowali z należytą uwagą historii choroby małoletniej, która miała kluczowe znaczenie dla ukierunkowania diagnostyki. Chociaż ksantomatyczne odmiedniczkowe zapalenie nerek jest chorobą bardzo rzadką, a jej objawy kliniczne i w pewnych zakresie także laboratoryjne są podobne do objawów guza Wilmsa, to lekarze powinni w pierwszej kolejności podjąć leczenie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, gdyż tak nakazywały reguły logicznego myślenia w związku z obserwowanym stanem zapalnym, co także dawało szansę na uratowanie nerki. Dopiero w drugiej kolejności, gdyby leczenie farmakologiczne XPN nie przyniosło pożądanych rezultatów lub gdyby przeprowadzona biopsja, która w tym przypadku była nieodzowna do właściwego zdiagnozowania choroby, potwierdziła guz Wilmsa, należało dokonać całkowitej nefrektomii, ponieważ położenie ogniska chorobowego w centralnej części nerki wykluczało jej częściowe ocalenie. Tymczasem lekarze, pod których opieką znajdowała się powódka w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym, przyjęli odwrotną kolejność i od razu, mimo licznych sygnałów podających w wątpliwość występowanie nerczaka, przeszli do rutynowego działania i jednocześnie najdalej idącego w skutkach, co w przypadku powódki okazało się tragicznym błędem. Rozpoznanie schorzenia istniejącego u powódki, które okazało się błędne, nie było usprawiedliwione występującymi objawami, gdyż te nie wskazywały jednoznacznie na guz Wilmsa”.IV. Na czym polegał błąd lekarski?W ocenie Sądu, błędna diagnoza wynikała z przyczyn zawinionych przez lekarzy, z niedołożenia przez nich należytej staranności w ustaleniu przesłanek, na których oparli swoją diagnozę, w szczególności z nieprzeprowadzenia koniecznego badania pomocniczego w postaci biopsji. Zawinione zachowanie lekarzy spowodowało daleko idące skutki, postawiona bowiem przedwcześnie diagnoza oraz błędne ukierunkowanie leczenia postawiły powódkę, która dopiero rozpoczyna życie, przed koniecznością funkcjonowania z jedną nerką. Pozbawienie jej jednej nerki, którą można było próbować uratować, stanowi dla niej poważne zagrożenie na przyszłość. Choroba zachowanej nerki i ewentualna konieczność jej usunięcia pozbawi powódkę możliwości normalnego funkcjonowania. Stwierdzony u powódki uszczerbek na zdrowiu w związku z lewostronną nefrektomią wynosi obecnie 35%.V. Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Białymstoku, który rozpatrywał niniejszą sprawę w pierwszej instancji, zasądził na rzecz powódki kwotę zł z tytułu zadośćuczynienia oraz kwotę zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia oraz ustalił odpowiedzialność pozwanego za mogące się pojawić w przyszłości wyżej wskazanego wyroku apelację wniosły dwie strony sporu. Sąd Apelacyjny w Białymstoku oddalił obie skutek wniesienia przez stronę powodową skargi kasacyjnej, Sąd Najwyższy zasądził na rzecz powódki kwotę zł tytułem zadośćuczynienia. Krzywda powódki była bardzo znaczna i przybrała postać cierpień fizycznych i psychicznych oraz niepewnych rokowań na przyszłość. Sąd Najwyższy zasądzając kwotę przedmiotowego zadośćuczynienia wziął pod uwagę również młody wiek powódki oraz zagrożenie dla jej zdrowia w Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 10 stycznia 2002 roku – I ACa 576/01I. Błąd terapeutycznyII. Stan faktycznyPowodem w niniejszej sprawie był małoletni noworodek, u którego po urodzeniu stwierdzono ciężką postać okołoporodowej encefalopatii niedotleniowo-niedokrwiennej. Jako następstwo tej choroby rozpoznano u powoda mózgowe porażenie dziecięce. Małoletni na datę wydania orzeczenia miał dwa lata. Mózgowe porażenie dziecięce przejawiało się u niego porażeniem wszystkich kończyn i tułowia oraz mięśni biorących udział w czynnościach artykulacyjnych. Dziecko miało też bardzo znaczne małogłowie, co świadczy o bardzo dużym uszkodzeniu mózgu. Małoletni wykazuje również znaczne upośledzenie rozwoju umysłowego i zaburzenia ciąży matki małoletniego powoda nie wskazywał na zagrożenie płodu. Niebezpieczne objawy pojawiły się w okresie bezpośrednio poprzedzającym Opinia biegłychW momencie pojawienia się objawów zagrażających zdrowiu lekarze nie przesłali ciężarnej zgodnie z zasadami trójstopniowej opieki położniczej do ośrodka dysponującego większymi możliwościami diagnostycznymi, mimo braku możliwości przeprowadzenia dokładniejszych badań w miejscu jej badania. Mimo wystąpienia w pierwszym okresie porodu objawów jednoznacznie świadczących o zagrażającej wewnątrzmacicznej zamartwicy płodu wynikającej z jego niedotlenienia, podjęto błędną decyzję o kontynuowaniu porodu siłami natury. Konsekwencją tej decyzji i będącego jej następstwem długotrwałego niedotlenienia w okresie bezpośrednio przed porodem i w czasie porodu na obecny stan małoletniego Na czym polegał błąd medyczny?W przedmiotowej sprawie uznano, że lekarz prowadzący poród dopuścił się zawinionego lekarskiego błędu terapeutycznego, dokonując wyboru niewłaściwej metody leczenia – decydując się na kontynuowanie porodu siłami natury, gdy tymczasem istniały uzasadnione przesłanki do przeprowadzenia operacji cesarskiego Orzeczenie sąduSąd Okręgowy w Zamościu rozpoznający niniejszą sprawę w pierwszej instancji zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej zadośćuczynienie w kwocie zł oraz rentę w kwocie po 550 zł od tego wyroku wniosły dwie strony Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził na rzecz małoletniego powoda kwotę zł tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy. W ocenie Sądu krzywda małoletniego jest ogromna i nie daje się w istocie zrekompensować. Niezależnie od krzywdy małoletniego, Sąd zaakcentował funkcję represyjną zadośćuczynienia, która w jego ocenie w tej sprawie winna być wzięta pod Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz małoletniego powoda skapitalizowaną rentę w kwocie zł oraz bieżącą rentę w wysokości 1000 zł orzecznictwie sądów powszechnych można odnaleźć wiele przykładów błędów medycznych. Powyższe przypadki jednoznacznie pokazują jednak, że błędy medyczne stwierdzane są w okolicznościach, gdy zasadne na moment badania pacjenta było odmienne postępowanie, a lekarz zachował się w sposób jednoznacznie niezgodny z tak zwaną sztuką – wykonywanie zawodu lekarza nierozłącznie wiąże się z ryzykiem popełnienia błędu medycznego, dlatego polski ustawodawca stawia przed lekarzami tak duże wymagania w zakresie ich przygotowania merytorycznego i praktycznego. Jeżeli już jednak do popełnienia takiego błędu dojdzie – bardzo istotne jest aby zadbać o należytą reprezentację prawną we wszystkich postępowaniach, które mogą stać się Państwa udziałem.

ABY położyć kres wykorzystywaniu dziecka, trzeba wpierw ten problem dostrzec. W licznych książkach poświęconych tej tematyce specjaliści wymieniają wiele symptomów, na które rodzice powinni zwracać uwagę. Należą do nich: uskarżanie się na ból przy oddawaniu moczu lub kału, infekcje narządów rozrodczych, otarcia i zranienia w okolicach genitaliów, raptowne pojawienie się moczenia nocnego, utrata apetytu bądź inne zaburzenia związane z jedzeniem, przedwczesna zmysłowość w sposobie bycia, nagły lęk związany z przebywaniem w pewnych miejscach, na przykład w szkole lub w niektórych częściach domu, napady panicznego strachu, przesadny lęk przed rozbieraniem się, obawa przed przebywaniem sam na sam z kimś znajomym oraz skłonność do samookaleczeń. Wystrzegaj się jednak pochopnych wniosków. Większość tych symptomów wcale nie musi oznaczać, że twoje dziecko jest wykorzystywane. Każdy z nich może sygnalizować zupełnie inny problem. Jeżeli jednak dostrzegasz u dziecka niepokojące objawy, spróbuj delikatnie poruszyć tę sprawę, mówiąc na przykład: „Gdyby cię ktoś dotykał w taki sposób, że byłoby ci niemiło, zawsze możesz mi o tym powiedzieć, a ja zrobię wszystko, żeby cię ochronić. Czy coś takiego już ci się przytrafiło?” (Przypowieści 20:5). Jeśli dziecko ci wyjawi, że jest wykorzystywane pod względem seksualnym, na pewno będzie to dla ciebie wstrząsem. Ale pamiętaj: twoja reakcja odegra zasadniczą rolę w procesie powrotu dziecka do równowagi. Jest ono przytłoczone nieznośnym brzemieniem i potrzebuje twojej „dorosłej” pomocy, by je zrzucić. Pochwal dziecko za to, iż zdobyło się na odwagę i ci się zwierzyło. Wciąż je zapewniaj, że zrobisz wszystko, aby było bezpieczne, że całą winę ponosi sprawca, a nie ono, że wcale nie jest „złe” i że naprawdę je kochasz. Niektórzy prawnicy radzą, żeby jak najszybciej zgłaszać odpowiednim władzom wypadki nadużyć seksualnych. W pewnych krajach jest to wymóg prawa. Z kolei w innych system prawny stwarza niewielkie szanse na ukaranie winowajcy. A co wtedy, gdy napastnikiem jest ktoś najbliższy: współmałżonek? Niestety, wiele kobiet nie podejmuje wtedy zdecydowanych kroków. Z całą pewnością niezmiernie trudno jest stanąć oko w oko ze wstrząsającą rzeczywistością, iż partner wykorzystuje dziecko. Więzy uczuciowe bywają ogromnie silne, niejednokrotnie w grę wchodzi również zależność finansowa. Pokrzywdzona matka zdaje sobie zazwyczaj sprawę, że wydanie męża może go kosztować utratę rodziny, pracy i dobrego imienia.* Ale w rzeczywistości zbierze on po prostu to, co posiał (Galacjan 6:7). Z drugiej strony niewinne dzieci mogą stracić o wiele więcej, jeśli się im nie zaufa i nie zapewni ochrony. Zagrożona jest cała ich przyszłość. Nie mają tyle sił, co dorośli. Uraz może wyryć piętno na ich psychice i spaczyć ich stosunek do życia. To one potrzebują czułej opieki i mają do niej prawo (porównaj 1 Mojżeszową 33:13, 14). Opiekunowie powinni więc robić wszystko, co w ich mocy, żeby w rozsądny sposób chronić dzieci! Wielu odpowiedzialnych rodziców postanawia zapewnić poszkodowanemu dziecku fachową pomoc. Upewnij się jednak, czy dany specjalista uszanuje twe przekonania religijne — tak samo, jak byś postąpił wtedy, gdybyś potrzebował skorzystać z usług chirurga.* Pomóż dziecku odzyskać poczucie godności osobistej, bezustannie okazując mu rodzicielską miłość.

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść ten tekst przeczytasz w 5 minut Stopy płaskie to stopy, które charakteryzują się obniżeniem sklepień podłużnych. Dziś płaskostopie nazwać można chorobą społeczną. Występuje bardzo często zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Dzieci o takich stopach szybko się męczą, z kolei małe dzieci nie chcą chodzić, proszą o wzięcie ich na ręce Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Co to są stopy płaskie? Stopy płaskie - przyczyny Stopy płaskie - objawy Test wykrywający stopy płaskie Leczenie stopy płaskiej Co to są stopy płaskie? Stopy płaskie (płaskostopie) jest to przypadłość, w której dochodzi do obniżenia sklepień podłużnych. Bardzo często występuje rodzinnie i jest bagatelizowana przez rodziców. Jest to duży błąd, ponieważ o prawidłowym wykształceniu stopy decydują pierwsze lata życia dziecka, dlatego nie należy ignorować tego problemu. Prawidłowo zbudowana stopa bierze udział w rozciąganiu się fizjologicznych sklepień oraz łuków kości, które dzięki temu podtrzymują stopę i chronią ją przed wszelkimi wstrząsami. Przylega ona ściśle do podłoża trzema punktami: piętą, głową I i głową V kości śródstopia. Z kolei między tymi punktami przebiegają główne łuki stopy: podłużny, przyśrodkowy, podłużny boczny, poprzeczny przedni. Obniżenie wymienionych punktów prowadzi do powstania płaskostopia. Dzieci mające płaskie stopy szybko się męczą, a te najmniejsze często nie chcą samodzielnie chodzić i proszą o wzięcie ich na ręce. Do 3. roku życia stopy dziecka są płaskie, gdyż maskowane są nadmiernie rozwiniętymi i miękkimi poduszeczkami tłuszczowymi, które zanikają ok. 3. roku życia. Możemy wyróżnić dwa podstawowe rodzaje płaskich stóp: - stopy płaskie podłużne: będące konsekwencją obniżenia łuku przyśrodkowego stopy; - stopy płaskie poprzeczne: będące konsekwencją obniżenia łuku poprzecznego przedniego stopy. Stopy płaskie - przyczyny Stopy płaskie są wynikiem niewydolności mięśni odpowiedzialnych za utrzymywanie prawidłowego łuku stopy, mięśnia piszczelowego przedniego i tylnego, mięśnia strzałkowego długiego oraz wszystkich mięśni podeszwowych stopy. U podłoża powstawania płaskich stóp może leżeć: noszenie nieodpowiedniego (zbyt ciasnego) obuwia, nadwaga/otyłość, krzywica, obciążanie stóp przy jednoczesnym osłabieniu mięśni oraz więzadeł, twarde podłoże, noszenie butow na wysokich obcasach, noszenie obuwia z wąskim noskiem, praca o charakterze stojącym(złe ułożenie stóp podczas stania), niewłaściwe stosowanie wkładek ortopedycznych, siedzący tryb życia, predyspozycje genetyczne do dziedziczenia architektoniki stopy (specyficznej budowy),która zwiększa ryzyko stopy płaskiej, ubieranie niemowlęcia w zbyt ciasne buciki lub skarpetki, zmuszanie dziecka do chodzenia, gdy nie jest na to jeszcze gotowe, charakter pracy, np. fryzjerka nadmiernie obciąża stopy, kobiety w ciąży (w tym okresie stopy płaskie mogą ulec nasileniu, ponieważ kobiety dźwigają duży ciężar), wady wrodzone (rzadko) np. zwiotczenie więzadeł i ścięgien. Stopy płaskie sprzyjają powstawaniu przewlekłych stanów zapalnych torebek i więzadeł stawowych stopy. U małych dzieci płaskostopie nie powinno wzbudzać niepokoju, ponieważ stopa, która dopiero się rozwija wypełniona jest tłuszczem i ma osłabione więzadła. Rodzice powinni w okresie dojrzewania zadbać o to, aby płaskie stopy nie utrzymywały się w późniejszym okresie. Nie należy więc zmuszać dziecka do zbyt szybkiego chodzenia oraz stawiać dziecka w chodziku, ponieważ dochodzi do obciążenia wciąż słabych mięśni, co może skutkować zniekształceniem stóp. Dziecko zacznie chodzić, gdy będzie gotowe. Stopy płaskie z reguły samoistnie ustępują w trzecim roku życia dziecka. Stopy płaskie - objawy 1. Stopy płaskie poprzeczne objawiają się poszerzeniem przedniego fragmentu stopy. Tego rodzaju przypadłość występuje zwykle u pań, które na co dzień noszą obuwie na wysokich obcasach. 2. Stopy płaskie podłużne są z kolei konsekwencją obciążania stóp i objawiają się obniżeniem bądź zanikiem sklepienia podłużnego stopy. Wskazuje na to często stan noszonego obuwia (starta podeszwa od wewnętrznej strony; koślawienie butów). Może pojawić się deformacja w postaci palucha koślawego. Pozostałe objawy stopy płaskiej: powstawanie modzeli oraz odcisków na podeszwie, dolegliwości bólowe w okolicy podbicia stopy (czasem), pieczenie, powstawanie zmian zwyrodnieniowych mogących zniekształcać stopy, np. halluksy, nadmierna potliwość stóp, nawracające grzybice i odciski, zaburzenia krążenia, tworzenie się pajączków i krwiaków, suchość i bladość skóry, obrzęk, ciężki i kołyszący się chód, szybka męczliwość stóp. Test wykrywający stopy płaskie U dziecka przed ukończeniem czwartego roku życia, ciężar działa sprawia iż stopa płasko przylega do podłoża. Stopa zaczyna nabierać zgrabniejszego kształtu, gdy dziecko staje się smuklejsze oraz gdy jego ciężar ciała przestaje być obciążeniem dla stóp. Aby sprawdzić, czy dziecko ma płaskostopie należy wykonać prosty test. Stopa oglądana z boku powinna mieć widoczne wewnętrzne wgłębienie. Zatem chcąc przyjrzeć się jej dokładnie poproś swoje dziecko, aby stanęło na palcach i zobacz, czy wydrążenie stopy jest dobrze widoczne. Jeżeli tak - nie powodu do zmartwień, jeżeli natomiast stopa przechyla się do środka pod wpływem ciężaru i zasłania jednocześnie wykształcony łuk - mówimy o płaskostopiu statycznym. Stopy płaskie możemy również rozpoznać po tym czy buty dziecka są wewnątrz wykrzywione oraz czy obcasy po stronie wewnętrznej są starte. Również szybkie męczenie się dziecka podczas spaceru, uskarżanie się na ból stóp oraz łydek - to objawy mogące świadczyć o płaskiej stopie. Leczenie stopy płaskiej Wybór metody leczenia stopy płaskiej zależy od tego jak bardzo nasilona jest ta dolegliwość. W głównej mierze opiera się ono na wykonywaniu ćwiczeń poprawiających sprawność stopy. W tym celu można użyć woreczków z ryżek czy szmacianych piłek, które należy podrzucać stopami a nastepnie wkładać do pudełka. Dobre efekty dają również masaże stopy poprzez turalnie piłki, np. do tenisa oraz chodzenie na zewnętrznych krawędziach stóp i na palcach. Biorąc pod uwagę fakt, że bosa stopa i jej mięśnie pracują najsprawniej, gdy podloże jest nierówne - warto spracerować z dzieckiem na boso po piasku lub trawie. Dobre działanie mają również wkładki ortopedyczne (powinny być one dobrze dobrane, aby nie zniekształcić stóp!). W butach z wkładkami mięśnie mają oparcie, zatem nie muszą pracować. Jednak, jeżeli dziecko nie będzie wykonywało ćwiczeń może dojść do rozleniwienia się mięśni i płaskostopia. Zatem wkładki nie zastępują ćwiczeń, a pomagają jedynie zachować prawidłowy kształt stopy uzyskany za ich pomocą. Wkładki powinny być noszone wyłącznie według zaleceń ortopedy, nie należy kupować gotowych produktów bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Pozostałe aspekty wspomagające leczenie: zabiegi kinezyterapii, aparat korygujący paluch, w zaawansowanych przypadkach - zabieg operacyjny, pływanie odciążające stawy i wzmacniające mięśnie. Jakie powinno być odpowiednie obuwie dziecka? obcas powinien być stabilny, noski butów powinny być szerokie, cholewka buta powinna sięgać ponad kostkę, buty powinny być sznurowane, powinny mieć sztywny zapiętek, który trzyma stopę w prawidłowej osi (niezależnie czy są to sandały czy zakryte buty), obuwie powinno być wykonane z miękkiej skóry lub tworzywa naturalnego, podeszwa buta powinna być na tyle gruba, aby mogła amortyzować wstrząsy podczas chodzenia, bardzo ważne: buty powinny być nowe, a nie noszone po innym dziecku, Czytaj także: Koślawy problem Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Źródła Domowy Poradnik Medyczny, PZWL stopy płaskie płaskostopie Ćwiczenia na płaski brzuch - proste ćwiczenia dla każdego Ćwiczenia na płaski brzuch to sposób na wymodelowanie i wzmocnienie mięśni. Dzięki nim nie tylko poprawimy nasz wygląd, ale też kondycję. Ćwiczenia w połączeniu... Marta Pawlak 6 Weidera na płaski brzuch - ćwiczenia, plan treningowy, efekty, przeciwwskazania Płaski i widocznie umięśniony brzuch jest marzeniem wielu osób. Jako że wykonywanie klasycznych "brzuszków" nie daje szybkich efektów, niektórzy decydują się na... "Czwarta fala będzie długa i płaska". Oto co nas czeka [PROGNOZA] Dane z Ministerstwa Zdrowia są coraz bardziej niepokojące - przybywa zakażeń, zapełniają się szpitale, rośnie też liczba zgonów z powodu COVID-19. Na razie jest... Monika Mikołajska Czy twój brzuch jest za duży? Brzuch to ta część ciała, do której wiele kobiet ma mniejsze lub większe zastrzeżenia. Większość pań jest zdania, że wystający brzuch jest nieatrakcyjny. Za... Wydawnictwo RM Dieta na płaski brzuch - zasady, jadłospis, efekty. Jak skutecznie przeprowadzić dietę? Dieta na płaski brzuch jest bardzo istotna w przypadku osób, które nie tylko chcą pozbyć się kilogramów, ale dodatkowo sprawić, żeby sylwetka prezentowała się... Liszaj płaski - przyczyny, objawy, rozpoznanie, leczenie, domowe sposoby Liszaj płaski to stan zapalny skóry, charakteryzujący się swędzącą, niezakaźną wysypką na rękach i nogach. Objawia się małymi, wielobocznymi, płaskimi, różowymi... Adrian Jurewicz W którym miejscu epidemii jesteśmy? Krzywa jest płaska, a szczytu nie widać Polski rząd zapowiada kolejne etapy łagodzenia obostrzeń. Po tym, jak przywrócono nam wizyty u fryzjerów, zakupy w galeriach handlowych i możliwość zjedzenia... Magda Ważna Ćwiczenia po cesarce - na płaski brzuch i powrót do formy Aktywność fizyczna po operacji jest niezwykle ważna, ale należy wiedzieć, kiedy można zacząć trenować oraz jakie ćwiczenia są odpowiednie w takiej sytuacji.... Trening ABS na płaski brzuch – jakie efekty można osiągnąć? Trening ABS cieszy się dużą popularnością na świecie. To zestaw ćwiczeń, które pomagają rozbudować oraz wyrzeźbić dolne i górne partie mięśni brzucha. Trening ABS... Nabłonki płaskie w moczu – co to oznacza? Nabłonki wyścielają wnętrze cewki moczowej, a także samego pęcherza moczowego. Jak każdy organ w naszym ciele regenerują się, ale podlegają też naturalnemu...

Zalecane dzienne spożycie kawy nie powinno przekroczyć czterech filiżanek tego napoju. Nadmiar kofeiny może objawiać się objawami takimi, jak: ból głowy, kłopoty z zasypianiem, wzmożone bicie serca, niepokój, drażliwość, częste oddawanie moczu, ból w klatce piersiowej, alergia.

Podolog to zawód, który w naszym kraju nie zdobył sobie jeszcze większej popularności. W dużym skrócie można go określić mianem specjalisty od stóp i wszystkiego, co jest z nimi związane. Podolog nie jest lekarzem – bardziej należy go utożsamiać z kosmetologiem. Aby zacząć wykonywać ten zawód trzeba ukończyć kurs lub zdobyć wyższe wykształcenie ze specjalizacją podologiczną. Kto i kiedy powinien się zgłosić do podologa? Przeczytaj! W jakich sytuacjach może Ci pomóc podolog? Jak już wspomnieliśmy, podolog zajmuje się wszelkimi schorzeniami stóp. A jest ich mnóstwo. W kręgu specjalizacji podologa znajdują się takie zagadnienia, jak: Bóle stóp, Odciski, Nieprawidłowy wzrost paznokcia, Zmiana kształtu paznokcia, Pęcherze, Zwyrodnienia stóp, Stopa cukrzycowa, Grzybica paznokci. Dobrej klasy podolog zawsze współpracuje z dermatologiem, konsultując z nim swoje obserwacje i diagnozy. Dzięki temu może dobrać najlepsze metody leczenia i ulżyć pacjentowi. W gabinecie podologa możesz liczyć na przeróżne zabiegi, w tym masaż stóp czy prawidłowe obcięcie paznokci. Kiedy zgłosić się do podologa? Zawsze wtedy, gdy zauważysz jakieś niepokojące zmiany w obrębie swoich stóp. O wizycie w gabinecie podologicznym warto także pomyśleć w momencie wystąpienia uporczywych bólów stóp, zwłaszcza mogących mieć związek z aktywnością fizyczną. Podolog może Ci np. wskazać prawidłowe ćwiczenia rozluźniające czy podpowiedzieć korzystniejszą technikę biegania. Wizytę w gabinecie podologicznym koniecznie powinni też zaplanować rodzice maleńkich dzieci, które stawiają pierwsze kroki i wyraźnie robią to nieprawidłowo. Niepokojące są takie objawy, jak zawijanie palców, krzywe układanie stopy czy uskarżanie się dziecka na ból podczas chodzenia. Jak wygląda wizyta w gabinecie podologicznym? Badanie podologiczne składa się z pięciu etapów. Najpierw specjalista przeprowadza wywiad z pacjentem, aby poznać jego problemy. Następnie wykonuje się badanie na tzw. podobaroskopie, czyli specjalnej macie podłączonej do komputera. Daje ona obraz na temat kształtu stopy i umiejscowienia środka ciężkości pacjenta. Badanie na podoskopie pozwala dokładnie ocenić wysklepienie stopy i obecność prawidłowego łuku podłużnego oraz poprzecznego. Plantograf natomiast daje specjaliście wiedzę na temat umiejscowienia stref nacisku. Na koniec podolog przeprowadza jeszcze badanie mechaniczne, a więc samodzielnie sprawdza ruchomość stawów. Wizyta u podologa nie jest czymś powszechnym w naszym kraju. Warto natomiast wiedzieć, że tacy specjaliści istnieją i naprawdę mogą pomóc w przypadkach różnych problemów ze stopami. Zgłoś swój pomysł na artykuł ^{Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „uskarżanie się, zarzut” możesz je dodać za pomocą poniższego formularza. Pamiętaj, aby nowe definicje były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe zostanie zweryfikowane przez moderatorów.}

Witam, Siedmioletni synek od dłuższego czasu uskarża się na bóle głowy i brzucha, swędzenie okolic odbytu, ma obniżoną temperaturę, co miesiąc, dwa pojawiają się naprzemiennie ostre biegunki lub wymioty a u lekarza byłam zbywana, że to od kataru albo że wirus jakiś. Ostatnio zaczął tracić na wadze więc dostałam skierowanie do gastrologa, niestety termin dość odległy. Co może się z nim dziać? Krwi utajonej w kale nie stwierdzono. KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu Chusta lekarska - opatrunek klatki piersiowej Chusta lekarska może zostać użyta do wykonywania opatrunków. Ekspert - lek. Łukasz Dubielecki wyjaśnia, jak opatrzyć klatkę piersiową za pomocy trójkątnej chusty. Dziecko wymaga diagnostyki pod kątem celiakii, chorób zapalnych jelit. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Gorączka i bóle brzucha u 7-latka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Co oznacza silny ból brzucha w dolnej części u dziecka? – odpowiada Dr n. med. Jolanta Uchman Wymioty i swędzenie odbytu u 3-latka – odpowiada Lek. Karina Kachlicka Czy dziecko ma refluks? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Dlaczego dziecku schodzi skóra koło odbytu? – odpowiada Dr n. med. Jolanta Uchman Co oznacza ta krew w stolcu u dziecka? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Mokry katar i kaszel i wysoka gorączka u dziecka – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Czy biegunka, kaszel i wymioty to jelitówka? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski Co podać dziecku z wirusem żołądkowym? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski O czym świadczą opuchnięte oczy i katar u dziecka? – odpowiada Lek. Katarzyna Kisiel artykuły

Płukanie gardła i jamy ustnej warto przeprowadzać 2-3 razy na dobę. Olejki eteryczne na ból gardła. Olejki eteryczne stosowane w preparatach na gardło wykazują działanie przeciwbakteryjne. Najczęściej w środkach na bolące gardło znajdują się olejki: tymiankowy, eukaliptusowy, miętowy czy szałwiowy. Domowe metody na ból gardła

Examples Schudł coraz bardziej, uskarżając się na bóle żołądka. Lecz jak można być przygotowanym na śmierć pięćdziesięciodwuletniego mężczyzny, który nigdy nie uskarżał się na zdrowie? Literature Syn uskarżał się na nią, więc w końcu zainstalowałem w domu kamerę. Literature Ja przecież nie uskarżam się na stemplowanie i nie narzucam wam nowej taryfy jak dyrekcja w Montsou Literature Szkodzi to europejskiemu przemysłowi przetwórczemu, którego przedstawiciele uskarżają się na nieuczciwą konkurencję. Europarl8 Pani Ruby, zawodowa i niereformowalna burdelmama, uskarża się na fakt, że współczesne kobiety są zbyt rozwiązłe. Literature Marha wyglądała na zmęczoną i spragnioną, ale nie uskarżała się na to, nie prosiła o okazanie gościnności. Literature Od tej pory Ray uskarżał się na ten artykuł każdemu, kto chciał go słuchać. Literature Cantor nigdy nie uskarżał się na szablonowe myślenie i nadmierny szacunek do konwencji. Literature Znoście jedni drugich i ochoczo przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na innego. (...) jw2019 Raczej nie był to guz mózgu, bo pacjent nie uskarżał się na bóle ani zawroty głowy. Literature W 1922 i 1923 roku, kiedy uskarżała się na „ospałość i osłabienie”, wymagała wręcz specjalnej kuracji. Literature Wszystkie one uskarżają się na te same nieprzyjemne doświadczenia. Literature Owszem, jestem stary, ale nie zamierzam uskarżać się na postęp. Literature Nikt nie uskarżał się na ograniczone menu. Literature Ale trudno uskarżać się na matkę, która na zewnątrz jest taka cudowna. Literature Jak to ongi wspomniał Deoch, nie należała do osób uskarżających się na samotność. Literature Ludzie często uskarżają się na przeszkody, które uniemożliwiają im wykonywanie ich pracy. Literature Jan Bondeson opowiada o głośnym w XVII wieku przypadku dwunastolatka, który uskarżał się na skurcze brzucha. Literature Czy on aby nie uskarżał się na ból pleców? Literature Sonea słyszała, jak inni nowicjusze uskarżali się na ból głowy, więc posta nowila zostawić dziewczynę w spokoju. Literature A potem, jako ludzie rozumni i wrażliwi, będziemy uskarżać się na okropności wojny. Literature Jak należało się spodziewać, ludzie mieszkający nad brzegiem rzeki uskarżali się na te nieustanne hałasy. Literature Po jakimś czasie posadził ją przed sobą na koniu, choć nie uskarżała się na zmęczenie. Literature

Cierpienie w samotności - Ból emocjonalny. 5 minut. Rany emocjonalne z przeszłości potrafią skutecznie uniemożliwić nam dalsze życie. Nie pozwól, by to, co było i minęło, zniszczyło Twoją nadzieję na lepsze życie. Cierpienie emocjonalne może przybierać nawet formę fizycznych objawów bólu, który czujesz w środku.

Trwa ładowanie... ( Wielu lekarzy wskazuje, że ich pacjenci zmagający się z zespołem nieszczelnego jelita często skarżą się na bolesność stawów. Wielu lekarzy wskazuje, że ich pacjenci zmagający się z zespołem nieszczelnego jelita często skarżą się na bolesność stawów. Najczęściej jednak związane jest to z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Wkrótce jednak badania go wykluczają i okazuje się, że przyczyną bolesności jest zły stan jelit. Czasem zespół nieszczelnych jelit bywa też łączony z chorobami autoimmunologicznymi. Na kolejnej stronie znajdziesz WIDEO, z którego dowiesz się więcej na temat leczenia ostrej biegunki Zobacz także: Picie alkoholu może zwiększać ryzyko zachorowania na 7 typów raka Meaning of uskarzanie in the Polish dictionary with examples of use. Synonyms for uskarzanie and translation of uskarzanie to 25 languages. Examples Schudł coraz bardziej, uskarżając się na bóle żołądka. Lecz jak można być przygotowanym na śmierć pięćdziesięciodwuletniego mężczyzny, który nigdy nie uskarżał się na zdrowie? Literature Nie uskarżaj się, że twoja miłość jest niezrozumiała. Literature Syn uskarżał się na nią, więc w końcu zainstalowałem w domu kamerę. Literature Jeśli tylko podróżni nie uskarżali się, wszystko było w porządku Literature Na Olimpiadzie uskarżałbym się jaka to głupia dyscyplina, i wygrałbym złoto. Ja przecież nie uskarżam się na stemplowanie i nie narzucam wam nowej taryfy jak dyrekcja w Montsou Literature Szkodzi to europejskiemu przemysłowi przetwórczemu, którego przedstawiciele uskarżają się na nieuczciwą konkurencję. Europarl8 Pani Ruby, zawodowa i niereformowalna burdelmama, uskarża się na fakt, że współczesne kobiety są zbyt rozwiązłe. Literature Marha wyglądała na zmęczoną i spragnioną, ale nie uskarżała się na to, nie prosiła o okazanie gościnności. Literature Od tej pory Ray uskarżał się na ten artykuł każdemu, kto chciał go słuchać. Literature Cantor nigdy nie uskarżał się na szablonowe myślenie i nadmierny szacunek do konwencji. Literature Znoście jedni drugich i ochoczo przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na innego. (...) jw2019 Raczej nie był to guz mózgu, bo pacjent nie uskarżał się na bóle ani zawroty głowy. Literature W 1922 i 1923 roku, kiedy uskarżała się na „ospałość i osłabienie”, wymagała wręcz specjalnej kuracji. Literature Wszystkie one uskarżają się na te same nieprzyjemne doświadczenia. Literature Owszem, jestem stary, ale nie zamierzam uskarżać się na postęp. Literature Nikt nie uskarżał się na ograniczone menu. Literature Ale trudno uskarżać się na matkę, która na zewnątrz jest taka cudowna. Literature — Żyj więc tak, jak sama to sobie ułożyłaś — rzekł — i ponieważ jesteś tak dumna, nie uskarżaj się Literature Jak to ongi wspomniał Deoch, nie należała do osób uskarżających się na samotność. Literature Ludzie często uskarżają się na przeszkody, które uniemożliwiają im wykonywanie ich pracy. Literature Nie uskarżam się teraz na moją żonę. Literature Jan Bondeson opowiada o głośnym w XVII wieku przypadku dwunastolatka, który uskarżał się na skurcze brzucha. Literature Czy on aby nie uskarżał się na ból pleców? Literature

się, bezsenność lub nadmierną senność; utratę zainteresowania rozrywkami; częste uskarżanie się na fizyczne dolegliwości, przeważnie powiązane z emocjami, jak bóle głowy, bóle żołądka lub uczucie zmęczenia; nieustanne znudzenie; utratę zainteresowań dla rzeczy i spraw, o które dotychczas

Witam! Doznalam pierwszego stopnia skrecenia kostki. Mam pytanie, jaki okres czasu moze utrzymywac sie bol oraz pojawiac sie niewielka opuchlizna po calym dniu pracy? KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu Ortopedia Skręcenie stawu Ból kostki Co jeść przy dolegliwościach ze strony układu ruchowego? Twój układ ruchowy daje Ci w kość? Pokonaj to... dietą. Sprawdź, co warto jeść, aby kręgosłup nie bolał. Dietetyk kliniczny podpowiada, na jakie produkty warto zwrócić uwagę. Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Fizjoterapeuta, Wrocław 78 poziom zaufania Dzień dobry W przypadku skręcenia kostki I stopnia leczenie sprowadza się przede wszystkim do odpoczynku (najlepiej 7-10dni) z nogami uniesionymi nieco wyżej. W czasie poruszania się proszę usztywniać kostkę za pomocą opaski elastycznej lub bandaża. W celu zmniejszenia opuchlizny zalecam zimne kompresy, żele o działaniu przeciwbólowym i przeciwobrzękowym oraz drenaż limfatyczny. Im więcej czasu poświęci Pani na regenerację kostki tym szybciej przestanie ona boleć i zejdzie opuchlizna. Pozdrawiam 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Mała opuchlizna i sporadyczny ból po skręceniu kostki – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Skręcenie stawu skokowego – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Ile utrzymuje się opuchlizna po skręceniu kostki? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Zwichnięcie kostki ze skręceniem stawu skokowego – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Jak wyleczyć skręconą kostkę? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Dlaczego moje leczenie skręconej kostki trwa tak długo? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Skręcenie kostki i opuchnięcie stawu – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Skręcenie kostki a opuchlizna u 19-latka – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Opuchlizna kostki po skręceniu stawu skokowego – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Jak długo może utrzymywać się ból i opuchlizna po skręceniu kostki? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk artykuły Bandaż elastyczny - co daje i do czego służy? Bandaż elastyczny to podstawowy element wyposażeni Woda w kolanie - przyczyny, objawy i leczenie Woda w kolanie odnosi się do większej ilości płynu Stłuczenia - objawy, leczenie i domowe sposoby na siniaki Stłuczenia to rodzaj obrażeń, które powstają wskut Zastosowanie takich środków jak maść na ból dziąseł, czy żel na ból dziąseł może przynieść ulgę. Jeśli ból dziąseł zwiastował próchnicę, stan zapalny w jamie ustnej, itp., należy podjąć kurację zmierzającą do wyeliminowania tego schorzenia. Natomiast jeżeli powodem bólu dziąseł jest inna choroba ustrojowa

Słownik Określeń KrzyżówkowychLista słów najlepiej pasujących do określenia "uskarżanie się na ból potocznie":SKARGALAMENTPŁACZŻALESZLOCHPIECORKAKUPADZIURARYBARAKUTYSKIWANIEDESPERACJAŻALMARUDZENIEBEKŁKANIEGDERANIEWYMÓWKASPAZMYSłowoOkreślenieTrudnośćAutorLEKna ból gardła★★★RWAból nerwu kulszowego★★APAPlek dobry na ból★★★MĘKIból, cierpienie★★★AKRONdawny środek na ból gardła★★★BALSAMcoś, co ukoi ból★★★KŁUCIEostry, punktowy ból★★★SKURCZpowoduje ból mięśnia★★★UDRĘKAból, strapienie★★★ŻAŁOBAból po śmierci kogoś bliskiego★★★ISCHIASból wzdłuż nerwu kulszowego★★★LUMBAGOból korzonków★★★MIGRENAsilny ból głowy★PANADOLusuwa ból (lek)★★★ROZPACZból, smutek, żałoba★★★RATOWNIKsłużbowo się smaży na plaży★★★sylwekSTĘKANIEuskarżanie się na ból★★★TYMIANEKz niego napar na ból gardła★★★CIERPIENIEból★CZAROWNICAniestety, dziś też się na nią poluje★★★★sylwek

Co może powodować ból podbrzusza? Choroby układu moczowego. Ból podbrzusza i pleców może wiązać się z infekcjami lub chorobami nerek. Jeśli towarzyszy mu dodatkowo ból przy oddawaniu moczu, parcie na pęcherz lub zmiana koloru moczu - sprawdź, które choroby prawdopodobnie zweryfikuje lekarz podczas wizyty.

W naszym życiu codziennym wielokrotnie spotykamy się z sytuacjami, stanowiącymi dla nas zagrożenie. Czasami zdarzają się wypadki, które powodują u nas starty materialne, ale niestety zdarzają się i takie, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla naszego zdrowia a nawet życia. W naszym życiu codziennym wielokrotnie spotykamy się z sytuacjami, stanowiącymi dla nas zagrożenie. Czasami zdarzają się wypadki, które powodują u nas starty materialne, ale niestety zdarzają się i takie, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla naszego zdrowia a nawet życia. Nagły stan zagrożenia życia pojawia się niespodziewanie i wymaga natychmiastowej reakcji by jego skutki nie były tragiczne. Bardzo ważna jest właściwa ocena sytuacji oraz wiedza, na temat tego co robić, jak postąpić oraz jak pomóc. Czym jest zawał serca? Jednym ze nagłych stanów zagrożenia życia jest zawał serca, rozumiany jako uszkodzenie mięśnia sercowego, będącego efektem jego niedotlenienia. Sytuacja taka może mieć miejsce, kiedy skrzep lub blaszka miażdżycowa, zablokuje przepływ krwi do jakiejś części serca, bądź też nastąpił gwałtowny jego skurcz, wywołany silnym stresem, nadmiernym wysiłkiem czy też chorobą wieńcową. Kto jest zagrożony zawałem? Zawał serca jest najcięższą odmianą choroby miażdżycowej czy też wieńcowej, która polega na pogrubieniu ścian tętnic, co powoduje zmniejszenie ich światła i utrudnienie przepływu krwi. Chorobą wieńcową zagrożone są osoby, które poddane są czynnikom ryzyka, wśród których wymienia się nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, podwyższony poziom cholesterolu we krwi, w wykonanych badaniach, niewielka aktywność fizyczna lub jej całkowity brak a także przypadłości takie jak otyłość czy schorzenia, takie jak cukrzyca. Ponadto, dużą rolę w wystąpieniu czynników ryzyka, mają predyspozycje genetyczne. Można również wskazać aa pewną prawidłowość odnośnie wieku, w jakim pojawić się może zagrożenie chorobą wieńcową. Im jesteśmy starsi, tym bardziej jesteśmy narażeni na pojawienie się choroby wieńcowej. Podobnie ma się sytuacja z płcią, gdyż jak wynika z obserwacji, zawały serca występują u obu płci, jednak grupę mężczyzn w określonym wieku, porównać można z grupą kobiet, aż o 10 lat starszą. Wnioskiem tego, do okresu menopauzy u kobiet, zagrożenie wystąpieniem choroby wieńcowej oraz zawału serca jest znacznie mniejsze. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że bardzo duże znaczenie ma styl życia, gdyż to właśnie nasze codzienne nawyki mogą nas doprowadzić do zawału, lub tez przed nim uchronić. Przyczyny zawału serca Wśród głównych przyczyn zawały serca, wymienia się miażdżycę oraz wysoki poziom cholesterolu we krwi, palenie tytoniu, siedzący oraz stresujący tryb życia, nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową. Innymi przyczynami, wywołującymi zawał serca mogą być skrzepy, które tamują swobodny przepływ krwi w naczyniu wieńcowym, nagły skurcz naczynia wieńcowego, spowodowany na przykład stresem czy zdenerwowaniem, duży wysiłek fizyczny jak również predyspozycje genetyczne. Jak rozpoznać zawał serca? Do głównych objawów, jakie mogą sugerować, że mamy do czynienia z zawałem, należy zaliczyć uskarżanie się na ból za mostkiem. Osoba, która zgłasza taki ból i mówi o pieczeniu i rozpieraniu, powinna uzyskać jak najszybszą pomoc medyczną. Ból o którym mowa, promieniuje w kierunku szyi, okolicy żuchwowej, międzyłopatkowej, lewego podżebra, barku i ramienia, z łokciem włącznie. Tak rozległy ból jest wynikiem bardzo bogatego unerwienia naszego mięśnia sercowego. Ma on najczęściej charakter piekący i nasila się przy wysiłku. Co więcej, powoduje on potęgowanie uczucia lęku, niepokoju i strachu. Jeśli ból się utrzymuje dłużej niż 20 sekund i nie ma poprawy nawet po przyjęciu nitrogliceryny, konieczne jest wezwanie pomocy medycznej, gdyż w tej sytuacji mamy do czynienia z zawałem mięśnia sercowego. Innymi objawami zawału są bladość na twarzy, uczcie strachu i lęku, oblanie zimnymi potami, czasami mogą również pojawić się dolegliwości ze strony żołądka i jelit, można również zauważyć trudności w oddychaniu oraz nierównomierną pracę serca. Efektem tego typu objawów, niestety może być zatrzymanie akcji serca, stąd konieczne jest udzielenie pierwszej pomocy osobie, która uskarża się na tego typu dolegliwości. Udzielnie pierwszej pomocy Przy zgłaszaniu pierwszych objawów lub naszej obserwacji i stwierdzeniu niepokojących stanów, należy przede wszystkim zakazać wszelkiego rodzaju wysiłku fizycznego. Istotne jest ułożenie i pozycja chorego, która powinna być półsiedząca oraz zapewniająca stabilne oparcie pleców. W tym kontekście ważna jest również wygoda i komfort pacjenta, gdyż zgłaszanie przez niego dyskomfortu, naprowadzi nas na pozycję, która dla poszkodowanego jest najlepsza. Należy mieć pod kontrolą czynności życiowe osoby poszkodowanej, sprawdzając jej świadomość, oddech oraz tętno. Jeżeli pacjent ma problemy sercowe i posiada przy sobie leki, na przykład nitroglicerynę, należy umożliwić mu ich przyjęcie, oraz zapewnić bezpieczeństwo podczas ich przyjmowania. Dotyczy to przede wszystkim stanu świadomości poszkodowanego, gdyż mowa tu o stanie zachowania przytomności, co jest konieczne, by można było bezpiecznie zażyć lek. Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny, nie należy podawać mu żadnych leków, nawet jeśli ma je przy sobie. Kolejnym aspektem jest zapewnienia ogólnego komfortu pacjentowi, jak również zabezpieczenie go przed nadmierną utratą ciepła. Należy również pamiętać o wezwaniu pomocy medycznej. Jeśli dojdzie jednak do sytuacji, w której poszkodowany utraci czynności życiowe, należy niezwłocznie podjąć czynności reanimacyjne, czyli resuscytację krążeniowo- oddechową. Zawał a obrzęk płuc Jeśli otrzymujemy od kogoś niepokojące sygnały, mogące świadczyć o tym, że przechodzi on zawał serca, należy zwrócić uwagę na tempo nasilania się duszności. Jeśli duszność pogłębia się bardzo szybko, wystąpi kaszel, oddech stanie się rzężący, pojawią się objawy sinicy skóry zarówno rąk jak i nóg oraz u samej osoby poszkodowanej pojawi się silny niepokój, najpewniej doszło u niego do obrzęku płuc towarzyszącemu zawałowi serca. Należy wówczas ułożyć daną osobę w wygodnej dla niego pozycji, choć poszkodowani sami zazwyczaj ją przyjmują, opuszczając nogi w dół, co sprzyja zmniejszeniu ilości krwi jaka dostaje się z obwodu do płuc oraz zadbać o dobrą wentylację miejsca, gdzie aktualnie dana osoba przebywa. Ponadto nie zapominamy o stałej kontroli czynności życiowych, do przyjazdu specjalistycznej pomocy medycznej. W perspektywie przyszłości Zawał serca, jest zdarzeniem, które niesie za sobą odległe konsekwencje. Po kilku tygodniach od zawału, obumarłe komórki serca zastępowane są przez komórki tkanki łącznej, co skutkuje powstaniem blizny. Jest to obszar serca, który nie poddaje się skurczom, a co za tym idzie, serce jest osłabione i nie działa wystarczające sprawnie. Istnieje więc ryzyko pojawienia się objawów niewydolności krążenia w postaci duszności, obrzęków kończyn jak również zmniejszona tolerancja na wysiłek fizyczny.

Nasze ostatnie ćwiczenie pomaga uśmierzyć ból nerwu kulszowego, dzięki rozciąganiu istotnych części ciała. Połóż się na materacu lub na podłodze. Następnie zegnij kolana oraz przybliż je do klatki piersiowej tak blisko, jak to możliwe. Unieruchom kolana poprzez zaplecenie ramion wokół nóg, przyjmując pozycję płodową. ^{Objawy nadużyć seksualnych: uciekanie od rzeczywistości mówienie lub pisanie w kontekście seksualnym rysunki o kontekście seksualnym agresywne zachowania seksualne wobec rówieśników pseudodojrzałe zachowania o charakterze seksualnym zachowania prowokujące seksualnie dorosłych lub rówieśników (dotykanie genitaliów, zachęcanie do masturbacji) symulowanie w zabawach stosunków seksualnych izolacja, nieposiadanie przez dziecko prawie żadnych przyjaciół przerwanie aktywności, które dotychczas sprawiało dziecku przyjemność ogólny brak zaufania uskarżanie się na bóle podbrzusza i genitaliów bez medycznego wyjasnienia zaburzenia snu trudności szkolne niska samoocena i stałe poczucie winy kradzieże, kłamstwa Czynniki ryzyka wystąpienia nadużyć seksualnych: choroby psychiczne rodziców nadużywanie środków odurzających konflikty małżeńskie brak satysfakcji w pożyciu seksualnym małżonków ojciec lub matka nie są biologicznymi rodzicami dziecka zaburzenia komunikacji interpersonalnej w rodzinie niedojrzałość emocjonalna rodziców adopcja dzieci niepełnosprawność dzieci choroba somatyczna zony brak zony lub jej dłuższa nieobecność nieodpowiedni charakter edukacji seksualnej dziecka złe kontakty między rodzicami a dzieckiem Zaniedbywanie – polega na niezaspakajaniu niezbędnych dla prawidłowego rozwoju egzystencjalnych potrzeb dziecka związanych z odżywianiem, ubiorem, schronieniem, higieną, opieką medyczną oraz kształceniem, jak też narażanie dziecka na jakiekolwiek niebezpieczeństwo wskutek pozostawienia bez opieki dłuższy czas lub dopuszczania do przebywania dziecka w sytuacjach niebezpiecznych. Zasady prowadzenia rozmowy z dzieckiem, wobec którego użyto przemocy: Wiek dziecka i jego dojrzałość rozwojowa. Rozmowę najlepiej rozpocząć od pytań tzw. ogólnych. Należy wzbudzić w dziecku zaufanie, wiara w to co mówi dziecko. Zachowanie spokoju (ze strony osoby przeprowadzającej rozmowę). Należy uwzględnić rytm w jakim dziecko się otwiera (tzn. nie należy naciskać, wymuszać). Ustalić wspólne nazewnictwo. Nie można obiecywać dziecku, że nikt więcej się nie dowie całej sytuacji. Należy upewnić dziecko, że dobrze robi ujawniając przemoc (pochwalić je, podkreślić, że to nie jego wina). Nie osądzamy tego co dziecko mówi. Nie należy udawać, że wszystko jest w porządku. Nie należy wypowiadać negatywnych sądów o agresorze. Nie wolno obiecywać dziecku czegoś, czego nie można mu zapewnić. Nie jest wskazane, aby w czasie rozmowy z dzieckiem byli obecni rodzice.}

Moim zamiarem nie było uskarżanie się na własną sytuację, która bez wątpienia jest o wiele lepsza niż milionów Polaków. — Jarosław Gowin (@Jaroslaw_Gowin) 28 lutego 2018 Nagrody

Przebudzenie - Polacy są narodem, który posiada najwyższy wskaźnik wśród krajów europejskich, jeżeli chodzi o częstotliwość zakupu i korzystania z medykamentów. Gdzie istnieje granica między zażywaniem wyrobów medycznych, a lekomanią? Spis treści1 Lekomania – choroba naszych czasów2 Lekomania – gdzie jest granica?3 Jak leczyć lekomanię?4 Lepiej zapobiegać niż leczyć Lekomania – choroba naszych czasów Współczesny styl życia cechuje się narzuconymi, wysokimi oczekiwaniami społecznymi oraz niezwykłym tempem, które dotykają niemal każdej sfery ludzkiego życia. Nie ma praktycznie miejsca na słabość, ból, wszelkie niedoskonałości. Dodatkową presję zwiększają otaczające zewsząd reklamy leków oraz suplementów, które zapewniają o palącej potrzebie szybkiego i skutecznego uśmierzenia doskwierającej dolegliwości. Ponadto, dostępność leków w Polsce bez recepty jest wciąż duża. Poza aptekami, można je nabyć praktycznie w każdym sklepie spożywczym oraz na stacjach benzynowych. Coraz częściej mówi się o wprowadzeniu rządowej reglamentacji oraz wdraża się specjalne kampanie edukacyjne, które mają za zadanie wpłynąć na niepokojące zjawisko. Przykładem jest projekt „Lek bezpieczny”, utworzony przez Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Badacze, próbując ustalić źródło tak chętnie kupowanych i zażywanych leków oraz suplementów diety, wskazują, że Polacy skarżą się na odczuwanie niezwykle silnego bólu, który muszą likwidować za pomocą tabletek przeciwbólowych. Najbardziej niepokojące, że połowa uczestników wspomnianego badania nie miała więcej niż 23 lat oraz przyznaje, że przed zażyciem nie czytała ulotki informacyjnej ani nie konsultowała przyjmowanego leku z odpowiednim lekarzem. Niestety te wszystkie czynniki sprzyjają pojawieniu się jednego z najbardziej niebezpiecznych nałogów, jakim jest lekomania. Lekomania – gdzie jest granica? Jak podaje Słownik Języka Polskiego, z lekomanią mamy do czynienia, kiedy dochodzi do „nadużywania leków w wyniku uzależnienia się od nich”. To czy mamy do czynienia z takim zjawiskiem, powinno być ściśle powiązane z diagnozą i kontrolą lekarską niż tylko samodzielną i powierzchowną oceną. Jeżeli nadmierne używanie leków jest sprzężone z występującą chorobą czy zaburzeniami psychicznymi, tym bardziej racjonalna samoocena swojego stanu jest w zasadzie niemożliwa do przeprowadzenia. Jeżeli podejrzewa się tego typu skłonności u kogoś z bliskiego otoczenia, z pewnością alarmującym objawem będzie zażywanie leków w dawkach przekraczających normy zalecane na ulotce oraz częste uskarżanie się na odczuwany ból i niemożność zlikwidowania uczucia, a wręcz narastający niepokój, jeśli okres nie przyjmowania danego leku znacząco się wydłuża. Jak widać, granica jest bardzo subtelna i potrzeba niezwykłej wrażliwości i czujności, aby w odpowiednią porę zauważyć zagrożenie, zanim będzie się mieć do czynienia z prawdziwym uzależnieniem psychicznym oraz fizycznym. Jak leczyć lekomanię? W zależności od skali natężenia problemu, leczenie przybiera różne formy, lecz zawsze powinno być przeprowadzone pod stałym nadzorem wykwalifikowanego w dziedzinie uzależnień psychiatry. Najcięższe przypadki wymagają przebywania w specjalnych ośrodkach, natomiast początkowe stadium choroby może przybrać formę leczenia, w postaci uczęszczania na systematyczne wizyty w poradniach psychologicznych czy zaangażowania w grupy wsparcia dla osób uzależnionych od środków medycznych. Zazwyczaj pacjent uzależniony od leków zdradza tendencje do innych nałogów, chociażby do nadmiernego spożywania alkoholu, papierosów, również środków psychoaktywnych w postaci narkotyków. Dlatego lekomanię bardzo często leczy się w ośrodkach, które zajmują się wszystkimi, wspomnianymi nałogami. To właśnie w ośrodkach odwykowych, szpitalach lub prywatnych klinikach, należy szukać fachowej pomocy. Tylko odpowiednio szybko wprowadzony program terapeutyczny potrafi skutecznie zatrzymać rozwój choroby, a nawet poddać remisji. Lepiej zapobiegać niż leczyć Rządowa profilaktyka polega na wprowadzeniu projektów edukacyjnych, które będą obowiązywać już na etapie szkolnym. W ramach programu „Lek bezpieczny dla dziecka” celem jest uświadomienie, kiedy i w jakich okolicznościach zażywa się leki, w tym suplementy diety oraz jakie posiadają skutki uboczne. Celem jest burzenie szkodliwych stereotypów, które wciąż egzystują w społeczeństwie. .